×

منوی بالا

منوی اصلی

دسترسی سریع

اخبار سایت

اخبار ویژه

امروز : جمعه, ۱۰ فروردین , ۱۴۰۳  .::.   برابر با : Friday, 29 March , 2024  .::.  اخبار منتشر شده : 4 خبر
نخاله های ساختمانی و نقش مثلث مردم، شهرداری و اداره راه
محمد مرادی

صبح دلفان – دفع نخاله های ساختمانی در حاشیه جاده های ورودی شهر نورآباد ضمن ایجاد آلودگی زیست محیطی و تخریب اراضی کشاورزی منتهی به این جاده ها ، باعث انسداد حاشیه قانونی این جاده ها نیز شده است.

این نخاله ها که چهره ی زشت و ناهنجاری را برای ورودی های شهر خلق نموده است، برای هر انسان آگاه و ذی شعوری که محیط زندگی خود را فراتر از محدوده ی چهار دیواری خویش می بیند، تنها نخاله نیست، بلکه بخشی از چهره ی فرهنگی آن شهر و شعور اجتماعی شهروندان می باشد که در چگونگی دفع این نخاله ها تجلی یافته است. شهروندانی که آبادانی محیط زندگی فردی خویش را به قیمت ویرانی محیط زندگی جمعیشان به حراج گذاشته اند. اگر برای رها سازی هر تن نخاله در حاشیه این جاده ها هزینه ای معادل ده تا بیست هزار تومان پرداخت می کنند، پاکسازی آن دیگر با پرداخت پول امکان پذیر نخواهد بود و این حکایت آن است که خراب کردن همیشه آسان تر از آباد کردن است.

شاهد این مدعا، دفن میلیون ها تُن نخاله در ورودی جاده های نورآباد می باشد و شهرداری چاره ای جز هموار نمودن و غلطک زدن این نخاله ها در همان محل دفن شده نداشته است. به نظر می رسد این ویرانی ها و انباشت نخاله ها در حاشیه جاده های ورودی شهر همچنان تداوم داشته باشد، چرا که نه احساس مسوولیت خود مردم مشاهده می شود و نه طرح و برنامه ای از طرف مسولین برای پایان دادن به این معضل در دستور کار می باشد و این پدیده ی ناخوشایند حاصل مثلث مردم، شهرداری و اداره راه و شهر سازی می باشد.
نقش مردم در این پروژه مخرب این است که نگاه آنها محدود به همان چهار دیواری محصور خودشان می باشد و زاویه دید آنها فراتر از آن نمی باشد، چرا که اگر چنین نبود، آسان ترین و کم هزینه ترین روش را برای دفع این نخاله ها انتخاب نمی کردند. همان مردمی که محیط زندگی جمعیشان را خراب می کنند تا محیط زندگی فردی شان آباد گردد و این کار را با سپردن انبوهی از زباله ها به راننده های تراکتورانجام می دهند. راننده هایی که برای استفاده بهینه و لذت بیشتر از دستمزدی که به آنها پرداخت می شود، کوتاهترین و آسانترین مسیر را بر می گزینند و این مسیر چیزی جز حاشیه جاده ها نیست؛ همان جایی که هیچ چشمی جز وجدان نابینای خودشان ، چشم دیگری نظاره گر آنها نمی باشد.

شهرداری به عنوان متولی ساخت و ساز شهری یک ضلع دیگر از این مثلث ویرانگر می باشد، زیرا تا کنون هیچ طرح و برنامه ای برای چگونگی دفع و ساماندهی این نخاله ها نداشته است. در حالی که شهرداری برای پاسخگویی به سوال شهروندان قبض مفاصا حساب صادر می کند و از هرگونه تغییری در داخل ساختمان ها آگاه است، اما در برابر تخلیه و جمع آوری نخاله های ساختمانی، چشم خود را می بندد، زیرا نظارت و ساماندهی دفع نخاله ها نه تنها برای آنها منافعی ندارد، بلکه هزینه هم دارد، و بهترین راه برای فرار از این هزینه ها سکوت و بی تفاوتی در برابر نحوه دفع این نخاله ها می باشد. این در حالی است که به راحتی می توانند مانند دفع زباله های خانگی، هم سازندگان را ملزم به دفع قانونمند نخاله ها نمایند و هم محل مناسبی را برای دفع این نخاله ها در نظر بگیرند و به مردم معرفی نمایند.


اداره راه و مسکن نیز در اجرای قوانین مربوط به اداره راهها تعلل و کوتاهی می کند، چرا که قوانین و مقررات مصوب، هر گونه رها سازی زباله و نخاله را در حاشیه جاده ها ممنوع کرده است و برای خاطیان متناسب با نوع جرم، مجازات نیز در نظر گرفته است. اما متاسفانه با وجود نقض قانون در این زمینه، هیچ عکس العملی از طرف اداره راه به عنوان مالک حقیقی و حقوقی جاده ها نشان داده نمی شود.

سخن پایانی اینکه در صورت تداوم رویه موجود، و عدم جلوگیری از این پدیده زشت، در آینده باید شاهد تخریب حاشیه جاده ها و اراضی کشاورزی و در نتیجه آلودگی زیست محیطی بیشتری باشیم.

نویسنده: محمد مرادی

برچسب ها : ,

  • دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تایید توسط تیم مدیریت در وب منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی تهمت یا افترا باشد منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط باشد منتشر نخواهد شد.


div id="div_eRasanehTrustseal_85706">