غرور ملی کشور، یک‌ زینت گرانبهاست…

همزمان با اعلام دوستی ایران و عربستان با وساطت چین در مطلبی عرض شد که این سیاست دولت عربستان دو وجهی است؛ یک وجه آن پایان تراژدی است که منجر به عدم موفقیت عربستان در یمن با وجود هزینه های گزاف و شکل دادن اتحادیه های گوناگون ناکام و همچنین شکست در حوادث منطقه بخصوص در عراق، لبنان و سوریه تا آنجا که از  تصمیم برای سقوط بشار اسد ناچار رسیدند به استقبال گرم از او در ریاض و تخاصمی که آرامکو عظیم ترین منبع انرژی منطقه و بزرگترین منبع درآمد عربستان  علی رغم محافظت ناوگان های آمریکا و غرب، تا آستانه تعطیلی پیش برد. ان وضعیت نمی توانستند شرایطی را فراهم کند که ولیعهد بلند پرواز عربستان بتواند رویایی رسیدن به اهداف خود حتی با هزینه های هنگفت را محقق نماید. اما وجه دیگر قضیه واقعیتی مهم است که عربستان در همین مدت کوتاه از خود نشان داده و آن اینکه کینه و بغض شکست های گوناگون خود را متوجه یک شخص در ایران نموده و آن سردار شهید حاج قاسم سلیمانی است. اینکه سردار سلیمانی جهان را  از ورطه یک جنگ تروریستی بین المللی نجات داد مایه افتخار است؛ مگر کسانی که  خود را در جبهه تروریست‌ها دانسته و شکست آنان را شکست خود تلقی نمایند. در آن نوشتار به آثار خوشبینانه این روابط اشاره نمودم که خیلی هم زیاد و مهم و ارزشمند  هستند و یک احتمال بدبینانه هم مطرح شد و آن اینکه هدف عربستان از دوستی و رفع تنش‌ها با ایران، نفوذ در حوزه  راهبردی ایران در عرصه جهانی خصوصا چین، روسیه، هند و جلوگیری از ایجاد پیمان‌های مترقی و سرمایه گذاری‌های کلان حوزه شرق در ایران است(یعنی نوعی ماموریت از ناحیه آمریکا و غرب که از قضا نه در سایه جدل و دشمنی بلکه در قالب دوستی انجام گیرد). نمونه بارز آن تغییر کریدور شرق غرب و حذف ایران و ترکیه از آن و اضافه شدن اسرائیل بدان می باشد.

بنظر می رسد ولیعهد عربستان بعد از حادثه قطعه قطعه نمودن خبرنگار عرب مقیم ترکیه و هجمه جهانی علیه او، برای بقاء خود در حکومت به جای مردم عربستان روی کشورهای خارجی حسابدنموده است.  این بدان معنا نیست که نگارنده مخالف رابطه دو کشور است؛ بلکه ضرورت رابطه با کشورهای جهان بر کسی پوشیده نیست، اما اینکه گفته شود وزیر خارجه عربستان بدلیل نصب عکس سردار سلیمانی که یک قهرمان ملی و حتی باید جهانی محسوب گردد در کنفرانس شرکت نمی کند یا تیم الاتحاد در اصفهان آنگونه رفتار می کند؛ حتی اگر چنین هم نباشد که رسانه ها می گویند  طرح این سوژه نوعی تقدس زدایی است. تضعیف غرور ملی است.

مسئولین و متولیان امر باید پخته تر با مسائل برخورد کنند و این رفتار عربستان را زیرکانه بدون وارد شدن خدشه به روابط تازه شکل گرفته دیپلماسی موجود پاسخ دهند. ولیعهد عربستان باید بداند که تکیه بر کشورهای بیگانه هیچ سرانجامی ندارد. تنها راه بقاء و محکم‌ترین پشتوانه هر حکومتی مردم و ملت آن کشور هستند که تولید انواع قدرت می نمایند.

✍علی‌محمد نظری