نذرهای بی نذری

حکایت از نذری های است که شاید دارند کم رنگ و یا  محو می شوند…

هر ساله در ماه محرم،  و ایام عاشورای حسینی در همه جای کشور شاهد نذری های  مردم به صورت غذای گرم ‌بودیم که بین همسایگان، و اقوام پخش می شد.

چند سالی است این نذری ها که کودکان تا بزرگسالان را خوشحال می‌کرد کم رنگ شده اند و هرسال که می گذرد مردم توان اجرای  نذری های خود را ندارند.

همه ساله دراین ایام خصوصا روزهای تاسوعا و عاشورای حسینی، هیاهیوی پخش نذری در کوچه و محلات می پیچید ولی امسال شاهد سکوتی دردناک ناشی از  نبود این سنت آیینی هستیم.

اگر این روند ادامه یابد، رسم ،سنت و آیین  نذری  رو به فراموشی خواهند گذاشت.

عوامل اقتصادی،تورم و فقر رو به گسترش ، تاثیرش را  بر این رسم دیرین آشکار کرده است.

فرهنگ ،مجموعه‌ای از احساسات، اعتقادات، اندیشه ها و باورهایی است که توسط اکثریت مردم پذیرفته شده است و رفتارهایی است که در میان گروهی از آدمیان مشترک بوده و از نسلی به نسلی و از جامعه ای معین به جامعه دیگر که زیست گروهی مشترک دارند منتقل می شود و رعایت اصول آن برای تداوم حیات گروهی ضرورت دارد.

می دانید اگر همین فرهنگ به تریج کم رنگ‌و محو شود چه بر سر آداب و رسوم خواهد آمد؟

همین امر باعث فروپاشی فرهنگ ها و خرده فرهنگ های مثبت جوامع خواهد شد.

مردگان بیش از زندگانی بر اعضای جامعه حکومت می‌کنند و از طرفی انسان ها واقعیت زمان حال را وفق تجارب گذشته خویشتن تفسیر می‌کنند و از مفاهیم جهان بینی های کهن سود می گیرند.

اگر آدمیان در مفاهیم گذشته غرق نباشند،  لاجرم در خواسته های بشریت گسستگی و عدم انسجام به وجود می آید زیرا میراث فرهنگی افراد ضامن تجربیات زیسته او در تاریخ و جغرافیاست.

اینجا همه چیز گران شده است.

فقر و گرانی و تورم بر سر مردم چه آورده است که دیگر فرهنگ های مشترکشان را به دست زمان و فراموشی سپرده اند ؟

گرانی مثل اَسب افسارگسیخته به پیش می رود. خدا رحم کند ، گرانی شکر و شیر و  گوشت و… ،آش نذری در کوچه و خیابان دیگر پخش نمی شود، چه بر سر مردم آمده است؟ بوی حلیم نذری از شهر نمی آید..

همسایه ها دیگر برای هم آش نذری نمی برند..

همسایه ها دیگر درب خانه ی هم را نمی زنند..

و دیگر حرفی برای گفتن ندارند!

✍زهرا نجاتی