امام علی (ع)اسطوره ا ی بر تارک تاریخ

تکرار نشدنی همه روزگاران

علی(ع) مباحث انسان شناسی و تبیین ابعاد مختلف روحی انسان و عوامل سعادت و هلاکت و همچنین زمینه های انحراف و زمینه های گمراهی و کجروی و حتمی بودن مرگ و بازگشت بوسیله توبه و عذرخواهی و بر گرداندن حق مردم را همیشه یادآوری می‌کرد.

معترضان با تمام وجود علی ( ع) را کنار گذاشتند، در حقیقت علی را به حاشیه راندند. ولی وی  کسی بود که ناراحتی خود را مخفی  نمی کرد، همیشه به خلفای وقت می فرمود شما برای حل مشکلات مردم آمادگی لازم را کسب نکرده اید.‌ و چون احساس کردم مردم بر زمامداری من اتفاق نظر دارند به پیروی از پیامبر به درخواست مردم پاسخ مثبت دادم و اگر می دانستم حتی یک نفر با من مخالف خواهد کرد ،من هرگز زیر بار مسؤلیت نمی رفتم.

علی با کسانی درگیر بود که عقده های فرو خورده  ی خود را با نام دفاع از اسلام بروز می دادند. امام علی گرفتار کسانی بود که در گفتگویی ساده فرو می ماندند،  که وقتی با آنها بود گویی یاوری نداشت،از آزار آنها سینه اش سوخت، نه آزادگان راستین بودند و نه مردمان یک رنگ در نگهداری راز .علی در آن  روزگار با چنین مردمی که دنیا آرزوی انان بود زندگی می‌کرد.

کینه جویانی که رهایی از رنج دادنشان میسر نبود و به خوبی می دانستند او برتر است و آشکارا انکارش می کردند.

حضرت علی (ع) به اعتراف دوست و دشمن قله ای است که پرنده سبکبال اندیشه را یارای پرواز بر اوج آسمان سایه اش نیست.

حکایت از مردم نامهربان است، بی خردانی که با محبت بیگانه شده اند، بی خردانی که گرفتار حسد و عقده و کژفهمی اند و گریزان از عدل،  حسادت در وجودشان ریشه دوانیده است.

و همچنین حکایت از آدم‌هایی است که هم  جاذبه دارند و هم دافعه، نیکان را جذب می‌کنند و پلیدان را تار ومار می کنند. حکایت از نیکبختانی است که هنرمندانه ثابت قدم هستند و روان های خود را با هوس های تیره نمی آلایند، به وقت نیاز از حاشیه به متن می آیند.

آدم هایی، با وجود اینکه برتر هستند ،نبوغ دارند، اصلح اند، ولی عمدا کنار گذاشته میشوند.

مردمان خودخواهی هستند که همگان را پایین تر از خود می انگارند و به کوچک شمردن و تحقیر مردم می پردازند و در آن حال به دنبال ریاست اند‌‌.  علی ( ع)گرفتار مردمانی بود که سخنان او برایشان غیر قابل باور بود و حتی بعضی که جرات بیشتری داشتند حضرت را به دروغگویی متهم می کردند. او دشمنانی کینه توز و معاند و لجوج داشت و کسانی که بر اثر نادانی و جهالت خود، چشم دیدن علم وسیع و امتیازات خاص حضرت را نداشتند، او را به باد تهمت می گرفتند. بودند کسانی که طعم تلخ عدالت را تحمل نمی کردند و در برابر عدل تاب نمی آوردند.

پیامبر ( ص) به علی ( ع) سفارش کرد( بحارالانوار ج ۹۳ ،ص ۱۵) یا علی اگر یاورانی داشتی که از تو حمایت کنند ،برای گرفتن حق خویش دفاع کن، و آن را بگیر، اما اگر در این راه یاوری نداشتی و تنها ماندی، در خانه ات بنشین، زیرا من در غدیر خم حجت را تمام کردم و ازمردم عهد گرفتم که توجانشین و وصی من هستی، و بعد از من سزاوارتر از مردم به مردم می باشی و صاحب اختیار آنان هستی ،پس تو همانند کعبه هستی…

✍زهرا نجاتی